🅾🅿🆂🆃🅴🅺🅴🆁 🆅🅾🅾🆁 🅹🅾10-1

Een zaterdag door KNVB ingepland als inhaal- of bekerwedstrijddag. En wat dan wanneer je alle wedstrijden al keurig hebt gevoetbald? Voetballoos? Laat JO10 daar nou echt geen zin in hebben.
Al was de eerste fase niet helemaal vlekkeloos gelopen, de drive om te voetballen is er nog steeds, murw geslagen zijn ze allerminst. Elke wedstrijd is weer een kans, en elke wedstrijd leren ze.
Vandaag, zaterdag 22 oktober, daarom een vriendschappelijke wedstrijd tegen VVR JO10-1 uit Rijsbergen.

𝐕𝐨𝐨𝐫𝐬𝐩𝐫𝐨𝐧𝐠
De Rijsbergenaren hebben er zin in en schieten zichzelf vrij snel na de aftrap op voorsprong. Het is een trigger voor de thuisploeg om er fel in te gaan, en de gelijkmaker laat dan ook niet al te lang op zich wachten. Kijk ze stralen, ze hebben het in zich.
De wedstrijd gaat gelijk op en noch de GroenWitte noch de gasten krijgen de kans om ver uit te lopen. Als er een doelpunt valt volgt steeds redelijk snel een ander. Loopt een van beide teams uit weet het andere team het snel gelijk te trekken of er zelfs overheen te gaan.

Na een kwart wisselt het thuisteam van keeper en zet de keeper zijn beste voetbalbeentje voor. Nog altijd gaat het spel heen en weer en rolt de bal soms in de goal en soms… aaahhhgr net niet. Van beide teams zijn de spelers fanatiek en teleurgesteld bij een gemiste kans en hebben ze stralende lachen bij een raak schot.

𝐊𝐞𝐞𝐩𝐞𝐫 𝐰𝐢𝐣𝐤𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭
Derde kwart en de DVVC-keepers hebben weer stuivertje gewisseld. Het gevecht om de bal gaat onverdroten verder. Er vallen over en weer goals en het is absoluut, zeker voor de fans langs de lijn, een spannende pot.
In het laatste kwart volgt een aanval op de goal van de GroenWitte en de keeper weigert te wijken. De aanvaller mag dan groter zijn, bang is de sluitpost niet en het wordt een knalconfrontatie waarbij beide op de grond belanden. Helaas valt de Rijsbergenaar ietwat ongelukkig bovenop de goalie die daardoor een ellenboog fors tegen zijn oor/zijkant gezicht krijgt en even dizzy en pijnlijk op de grond blijft liggen. Voor de zekerheid nog maar een keer een keeperswissel en even bijkomen van de clash.
Al snel wil hij toch echter zijn steentje nog bijdragen tot aan het einde van de wedstrijd en verschijnt als veldspeler weer bij zijn team binnen de lijnen.
Het is nu echt super spannend. Van een doelpunt voorsprong naar een doelpunt achterstand. Een winst is het thuisteam zo gegund, een gelijkspel het absoluut minimale dat eigenlijk beide teams verdienen. De jacht, door de DVVC-ers, op de gelijkmaker is intenser dan ooit. Een paar niet al te zuivere schoten richting gastgoal schieten dan ook helaas hun doel voorbij. En dan is hij daar: BAM, de gelijkmaker. Al weet men langs de kant al niet zeker meer wat de stand werkelijk is. De spelers moeten worden geraadpleegd.

De tijdwaarneming laat weten dat de reguliere tijd er sec op zit, maar zoals een goed scheidsrechter betaamd kan niet worden afgefloten in een aanval. Op welke goal dat op dat moment ook is. De zenuwen gieren door menig volwassen keel. Wanneer wordt afgefloten is de vreugde bij de spelers groot. Sommige thuistoeschouwers denken dat de kinderen geloven dat ze gewonnen hebben, maar als je goed luistert hoor je dat ze blij zijn met dit gelijk spel: "𝕎𝕖 𝕙𝕖𝕓𝕓𝕖𝕟 𝕟𝕚𝕖𝕥 𝕧𝕖𝕣𝕝𝕠𝕣𝕖𝕟. 𝕎𝕖 𝕙𝕖𝕓𝕓𝕖𝕟 𝕟𝕚𝕖𝕥 𝕧𝕖𝕣𝕝𝕠𝕣𝕖𝕟". Hoe mooi is dat? Gestreden, karakter getoond, niet opgegeven, gelijkwaardige teams, sportief spel, support langs de lijn, veel doelpunten maar wel absoluut in balans. Gelijkelijk verdeeld.
Eindstand 7 – 7.
Gefeliciteerd mannen, wat een prachtige wedstrijd om te kijken. Jullie hebben geweldig gespeeld. Op naar de wedstrijden van Fase 2.